Selam tekrardan. Yine onlarca olay yaşayıp, birazcıkta gönül gezdirip geldim.Evet yine yoruldum.Ne yapsam yoruluyorum zaten ya neyse. Memleketime gittim.Orada ki tanıdıkların gönlünü falan aldım.Anlatayım efenim hemen...
Başta söyleyeyim; uzun bir süre ben kullandım arabayı.Lan ne kasıldım ya.Ama sorun olmadan vardık. Bayram trafiği işte; yolda kazalar vardı. Ne garip; torununu bekliyor insan mesela; ölüm haberi geliyor...Bayramda hemde. Acı verici aslında. Ama oluyor ne yaparsın. Mezarlıkların hepsini; tanımadığım mezarlıkları bile ziyaret ettim.Az da olsa milletle bayramlaştım.Kimse tanıyamadı lan, nasıl bozuldum...Şaka ya bozulmadım.Ben tanıyorum, onlar tanımıyor.Bende onları tanımam bir daha ki sefer.Böylece herkes mutlu olur. Arabayla gezdik falan.İyiydi.O sokakları adımlamak biraz olsun rahat kafayla düşünmemi sağladı.Tabi her zaman değil...
Şehit cenazesi varmış yakın bir ilçede.Oraya gittik. Annesi,kardeşleri, babası...e büyük bir acıydı. Göz yaşları; zor yürüye aile fertleri...Tam cenaze getirildiği zaman içim burkuldu.Bir garip oldum.Tam bir şeyler oluyordu ki...Gönderilen çelenklerde ki çiçekleri toplayan çocukları gördüm.Her şeyden habersiz ve masum.Hayat devam edecek dedim içimden.Öyle de olacak.Acılar unutulacak.Ölenleri yerini, yenileri dolduracak...Bu sistem böyle işliyor.Allah sabır versin arkada kalan tüm herkese...
Öyleydi işte.Her şeye rağmen mutlu kalabilmek dileğiyle dostlarım.Selametle.Esen kalın.Hades kaçar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Ne yorumlar gördüm zaten yoktular..