Atarlı Ergen...

Selamlar cümleten dostlar. Geçen ay 32 kişi girip hemencik küfür ederek çıkmış günlüğe. Yani kimse yok. Bunları kimse okumayacak. Hani kaybolmayan ses dalgaları misali bir şekilde varlığını sürdürse bile kimse duymuyor dediklerimi. Neyse. Hayat genel anlamda budur aslında. Kimse anlamaz ve siz dalga olup -yine benzer benzetme- kayalara vurana kadarda sesi çıkmaz aslında.

Bugün bu başlığı atma sebebi bloğun-günlüğün genel anlamda bir 'atarlı ergen' sözü gibi algılanmaya açık olması. Öyle olmadığını haykırmak istesem de neye yarayacak deyip susuyorum. Mabetimde arada bir dinlenip huzur buluyorum. Bu da bana yeter aslında. Yinede galiba anlaşılmak istemek insanın en doğal ihtiyaçlarından birisi.

Neyse. Uzunca yazmak istemedi canım. Dinlenmek istedi zira yarın proje için bir çok iş yapacağım hatta yolculuğa çıkacağım. Kafamda aşırı dolu zaten sayfalarca yazsam yine eksik kalacak. Hadi esen kal her kimsen ve nereden gelip yanlışlıkla buraya girdiysen...

Uzun Zaman Olmuş.

Selamlar. Uzun zaman olmuş yazmayalı, kendimi anlatmayalı. Bugün içimden geldi. Biraz yazayım dedim. Sebebini her zaman ki gibi bilmediğim gibi, günlük tarzında yine kafama göre yazmak en doğrusu olacak galiba...

Ülke gündemini yine bok götürüyor. Evet açık ve net. Birileri ceplerini dolduracak diye emekçiyi sömürüyor, devlet terörü hat safhada. Bir çok canlar yitiriliyor. Kimse sesini çıkartmaya niyetli değil. Her zaman ki 'bana dokunmayan yılana helal olsun başkalarının kanı' mantığıyla milletimiz sadece elinde telefonla paylaşıyor olayı. Elimize tutuşturdukları tabletler, akıllı telefonlar, bol kanallı televizyonlar, bilmem kaç çekirdekli bilgisayarlar sayesinde hemen yanı başımızda olan olaylardan habersiz gibi yaşıyoruz.  Başımıza bir iş gelince hemen başkalarının sırtına yüklüyoruz. İşin kısası iğrenç bir dünyanın, cennetten kopmuş bir parçasında, cehennemi yaşıyoruz. İşte bu kadar kötü olaylar.

Niye anlattım derseniz, benim ruh halimde buna bağlı değişiyor işte. Genelde biraz sinirliyim. Yine kırıp dökmek istiyor içimden bir şeyler. İlişkilerim iyi gibi gözükse de aslında değil. Gerçek beni kimse bulamadıktan sonra (istisna var elbet aralarında) ne yapayım yani... Gitmediğim kilisenin papazını öpeyim hesabı.

Mayısın ilk günleri takvim yapraklarında ki yerini almadan önce pozitiftim aslında. Ancak dersler, gündem, ilişkilerim tekrar yıpratıcı olmaya başladı.

Ha birde hayal kuramıyorum yine. Arkadaş hep kısır döngüde kalıyor bir şeyler. Fragman gibi oluyor. Sinirlerim bozuluyor.

Şarkıda dinlemek keyif vermiyor.

Yemek yerken tat almıyorum.

Hastalığa yakalandım ki bir iki aydır mahvediyor beni.

Ders çalışıyorum anlamıyorum...

Yani dostlar uzun lafın kısası yine bir haller oluyor bana. Ancak sebebini bilemiyorum. Bir program hani bilgisayarda önemli bir kısmı yok eder, bilgisayar çalışır ama doğru düzgün her işlemi yürütemez ya. Hah aynen öyleyim.

Neyse. Yakında toplarım belki. Bilemiyorum.
Şimdi sigara eşliğinde ders çalışma vakti. Belki bir şeyleri düzeltir, belki bir anlam kazandırır bazı şeylere. Bilemiyorum. Hadi selametle. Hades kaçar.

(Bu arada iktidar parti; sana da kafam girsin. Muhalefet partisine de girsin. AMİN...)

Vayy Arkadaş.

Lan hakikaten hiç takipçimiz yokmuş ya. Merhaba yine de kendime. Zorlu hayat peşinden sürüklüyor. Takıldım gidiyorum. vizeler, deneyler falan...

Değişmedim. Sadece biraz hüzünlüyüm bu aralar. Hasta olduğumu söylemeye gerek bile yok heralde.. Neyse. ders vakti. Görüşmek dileğiyle diyeyim bari..Selametle..

Bir 'Şeyler' Oluyor...

Merhaba.Başlık doğru.Vallaha bir şeyler oluyor.Yani nasıl diyeyim bilemiyorum.Ama çocukluğumda beri yaptığım bir şeyi yapamıyorum; yazamıyorum... Olmuyor yani.İçimden gelmiyor.Ne fena bir durum anlatamam.Umarım bir geçiş dönemidir.Bu kadarcıktı evet ama durum bu.Hadi kaçtım...

Yine Yoruldum...

Selam tekrardan. Yine onlarca olay yaşayıp, birazcıkta gönül gezdirip geldim.Evet yine yoruldum.Ne yapsam yoruluyorum zaten ya neyse. Memleketime gittim.Orada ki tanıdıkların gönlünü falan aldım.Anlatayım efenim hemen...

Başta söyleyeyim; uzun bir süre ben kullandım arabayı.Lan ne kasıldım ya.Ama sorun olmadan vardık. Bayram trafiği işte; yolda kazalar vardı. Ne garip; torununu bekliyor insan mesela; ölüm haberi geliyor...Bayramda hemde. Acı verici aslında. Ama oluyor ne yaparsın. Mezarlıkların hepsini; tanımadığım mezarlıkları bile ziyaret ettim.Az da olsa milletle bayramlaştım.Kimse tanıyamadı lan, nasıl bozuldum...Şaka ya bozulmadım.Ben tanıyorum, onlar tanımıyor.Bende onları tanımam bir daha ki sefer.Böylece herkes mutlu olur. Arabayla gezdik falan.İyiydi.O sokakları adımlamak biraz olsun rahat kafayla düşünmemi sağladı.Tabi her zaman değil...

Şehit cenazesi varmış yakın bir ilçede.Oraya gittik. Annesi,kardeşleri, babası...e büyük bir acıydı. Göz yaşları; zor yürüye aile fertleri...Tam cenaze getirildiği zaman içim burkuldu.Bir garip oldum.Tam bir şeyler oluyordu ki...Gönderilen çelenklerde ki çiçekleri toplayan çocukları gördüm.Her şeyden habersiz ve masum.Hayat devam edecek dedim içimden.Öyle de olacak.Acılar unutulacak.Ölenleri yerini, yenileri dolduracak...Bu sistem böyle işliyor.Allah sabır versin arkada kalan tüm herkese...

Öyleydi işte.Her şeye rağmen mutlu kalabilmek dileğiyle dostlarım.Selametle.Esen kalın.Hades kaçar...

Geldim Yine.

Yorucu bir işin daha sonuna geldim dostlarım.Bıraktım işi.Rahatladım.Ama hastayım.Neyse.İlacın dozunu iyice indirdim falan.İyimiyim?Değilim..

Bu günler yoğun geçiyor dostlar. İşten geldiğimde gece 2ydi.Şimdi 3 civarı.Bir saat oldu.Yarın ehliyet kursunun derslerine gideceğim.Site açıldı.Ona hikaye yazıyorum. Yoğunum yani kısaca. Yine insanlar yargılıyor, dalga geçiyor. Olduğunca takmamaya çalışıyorum. Önemsemeyen tavrımın yerini galiba biraz daha bencil bir tavır geliyor.Dur bakalım.Sigarayı bir pakete çıkarttım birde. Sefam olsun..

Kısa yazıyorum.ama yakında yine uzunca yazarım emin olun.Neyse.Ben kaçar.Bu arada www.korkutreni.com sitesinde korku hikayeleri yazan Hades Kharon isimli zat-ı muhterem benim.Hadi selametle.Esen kalın.

İsteyipte Söyleyemediğim Çok Şey Var Benimde Yalın Abi..

Evet şarkı dinliyordum. Şiir yazma isteği geldi. Ama kuramadım. Bende buraya yazayım diyordum. Yalın'ı az dinliyorum. Ama dinleyince de yazma isteği geliyor. O isteğe ayak uyduruyorum gördüğünüz üzere. Bakalım bu sefer dökülebilecek mi kelimeler.

Zor dönemler atlatıyorum. Bugün hele iyice kötüydüm.Sebebini yine anlatmayacağım. Bende yazdım. Şimdi de yazıyorum.Ancak bunun rahatlatabilmesi aslında ne kadar acı. Göründüğüm gibi bir adam değilim. Belki yazmasam o zaman gerçek 'ben' ortaya çıkar.Bilemiyorum. Ne zaman çıkacaksa çıksın. Gerçek ben gecelerde eşlik ediyor bana zaten.

Yazamıyorum yok. Olmuyor. Depresif şeyler yazmam lazım benim.Korku hikayesi gibi...Siteyi açtık.Uğraşıyoruz dur bakalım.Neyse ben kaçar.